ڪافي (73)
ڏي تون دلاسا اَلو هينئڙي کي يار.
محب ملڻ لئي مشتاق مون،
واتِ اٿم پرين پسڻ جي پچار.
نيڻ منھنجا ننڊ ڪرن ڪينڪي،
لنوَ لڏڻ جي لڳڙي ٿم لغار،
ياد ڪيان يار جون ڳالھيون سدا،
وائي ونھيل جي ڪيان ٿي يار.
ناز نيڻن جا آهن نت نت نوان،
پياسي ويچارا تہ وڃن ڪھڙي پار.
دلڙي اڳي درد وڌي ٿم دِڳي،
تير تکيرا نہ اسان تي اُلار.
”مفتون“ ڏي ڏس محب تون مرڪي،
ڏک منھنجا ڏور ٿين بت بھار.
*