شاعري

ديوان مفتون (مولانا عبدالغفور ’مفتون‘ ھمايونيءَ جو ڪلام)

ديوان مفتون ۾ مولانا عبدالغفور همايونيءَ جي ولادت، سوانح، خاندان جي احوال، مولانا جي شاگردن، همعصرن، پونيرن ۽ ڪتابن جي احوال سان گڏ سندس شاعري شامل آهي. هي ديوان غزلن جو نہ آهي، پر هن ۾ مولانا مفتون همايونيءَ جون 116 ڪافيون شامل آهن، جيڪي نج سنڌي ٻوليءَ جو اعليٰ نمونو آهن. 

Title Cover of book ديوان مفتون (مولانا عبدالغفور ’مفتون‘ ھمايونيءَ جو ڪلام)

ڪافي (97)

مل سھيليان ويکڻ آئيان،
پار ندي دي رانجهو ديان جايان.

ماهي ميڏا منجهيان چاري،
اڳليان پڇليان کڙا تنواري،
گهمدا ڦردا ندي دي ڪناري،
ڪٺيان ڪريندا هڪي جايان-
پار ندي دي رانجهو ديان جايان.

سر ماهيدي پٽ دا دوشالا،
منھن ماهيدا جئن گل لالا،
هٿ وچ ڪنگڻ ڪن وچ والا،
چشمان کڙيان پيتي صُراحيان-
پار ندي دي رانجهو ديان جايان.

رات انڌاري موج بحر دي،
بنا ماهيدي ساعت نہ سرندي،
رانجهن ڪيتي تارمين تردي،
ماهي جڏان کڙو بجليان وڄايان-
پار ندي دي رانجهو ديان جايان.

رانجهن ڇوڙيا تخت هزارا،
قيد ڪتيس هي ساھہ ويچارا،
آڻ ماريس وچ جهنگ دي نارا،
چشمان ماهي جڏان چايان-
پار ندي دي رانجهو ديان جايان.

هوڪي مسافر چاڪر سڏايس،
دلڙي ميڏي ڪون مار منايس،
ويس فقيري ڳل وچ پايس،
رمزان چاڪي رانجهو لائيان-
پار ندي دي رانجهن ديان جايان.

تسان سيان ڪون متيان ڏينديان،
دلڙيان سيڏيان رنج ڪرينديان،
کيڏي ڪيتي مغز مرينديان،
ڳالھيان ڪرينديان اجايان-
پار ندي دي رانجهو ديان جايان.

”مفتون“ آکي ماهي ميڏا،
ڪر نہ وڇوڙا يار تون ايڏا،
ساھہ ميڏا هي بردا تيڏا،
پاند ڳچي ڳل بيٺي پاوان-
پار ندي دي رانجهو ديان جايان.
*