ڪافي (75)
نياپا پرينئي ڏجان جوڙي.
هن نڌر کي وڌڙئي دلبر،
لٽي اسان جي دلڙي زوري،
وجهي عاشق خام خلل ۾،
ڪاڻ ڦاسائڻ دل عُشاقن،
”مفتون“ آکي هوش ويچارن،
نينھن پنھنجي سان نھوڙي.
منھن هاڻي ڇو ٿو موڙي.
پاڻ ويٺو عيش اوڙي.
زلف ڇڏيا يار ڇوڙي.
تو تہ وڌو يار ٻوڙي.
*