ڪافي (33)
آھہ اندر ۾ اور اوهان جي،
ڪر نہ پري تون پورهيت پنھنجي،
ٿي نہ ڌوٻڻ کون ڌار،
ڪول ڪجانءِ هيءَ تہ ويچاري.
نينھن نِڌر سان جنھن ڏينھن لاتئي،
پيچ پِرت جو پيارل پاتئي،
ڪين اچي ٿو قرار،
برھہ ڏئي وئي برسر باري.
ڇڏ سڄڻ تون جال جدائي،
ڪر ونھيل ڪا ورڻ جي وائي،
مل اچي منٺار،
ڪر نہ محب تون مون ي مياري.
صورت تنھنجي ساھہ سيباڻي،
صحبت سڄڻن دل کي ڀاڻي،
ڏيئي دلاسو دلدار،
مَن منھنجي جي لاھہ مونجهاري.
دلڙي ويچاري ڪري ٿي دانھون،
در ڌڻيءَ جي دمدم آهون،
شال چڱي ڪنھن وار،
ملندو مون سان هوت هزاري.
”مفتون“ آکي وو محب موچارا،
محبت تنھنجي ڪيڙا پسارا،
لھہ اچي ڪا سنڀار،
يار زور آور مڃ ڪا زاري.
*