ڪافي (77)
آهيان انھن جي مان سڃاڻين.
هنجون هاريان ويٺي ساريان،
پنھنجو ملڪ ملھير.
ڪاڻ مارن جي منھنجي من ۾،
چاڪ چڪن ٿا چير.
ڪاڻ ڪنھن جي ڪين رکن ٿا،
منھنجا مارون مير.
ڏيھہ جا ڏورا ڏاڙهون ڀايان،
طعام تہ تنھنجا تير.
مَٽ متيرن ڪين ڪيان ٿي،
تنھنجا انب انجير.
منهجا سانگي خوش وسن ٿا،
کاڄ کنڀيون ٿن کير.
سُک سانگين جا روز سنڀاريان،
نيڻن وهايا نير.
”مفتون“ آهي محب لئہ ماندو،
آس پڄائج پير.
*