ڪافي (30)
بال بدن جا ڀڳائون،
برھہ بڇيون هن باهيون باهيون.
نازن نخرن دل اسان جي تي،
پلپل ڪيڙون اُليلان،
مَن اسان جو مُلھہ ڳڌائون.
بوندن برهن وو روح ريڌل تي،
پاڻ ڪيون هن پھيلان،
ونگ ورائي وڌائون.
نيڻ نماڻا ني وو پرين پياسي،
تاڙان ڏئي ڪي طفيلان،
يار کي ڳولي لڌائون.
ڏورئون ڏسڻ لئي ئي وو مار نہ مون کي وو،
ڪر نہ وهيل تون اويلان،
آءُ تون سڄڻ سنجهہ صباحون.
”مفتون“ آکي ني وو مزگن تنھنجن وو،
ميخان کڻي ڪي جو سيلان،
هينئڙي اسان جي هنيائون.
*