ڪافي (5)
درد دلبر جو ڌاريون ڌاريان.
قيد قسمت جي آڻي اڙايو،
ڪو نہ مون کي هو روح ۾ رايو،
هاڻ توهان ريءَ گهڙي نہ گهاريان.
جنھن ڏينھن لاڪون نينھن جو ناتو
يار لڏڻ مون توسان لاتو،
تنھنجي پسڻ لئي پيو پڪاريان.
ڪر نہ پرين تو پريت پراڻي،
آءٌ تہ آهيان سائين در وڪاڻي،
ساعت ساعت ۾ توکي سنڀاريان.
خوش گهڻيرو خوب ٿيان مان،
شاديون شھرين ڪاڄ ڪيان مان،
نيڻ کڻي جڏهن تو ڏي نھاريان .
درد اندر ۾ جال جکي ٿو،
سونھن سڄڻ لئي ساھہ سڪي ٿو،
ڪانگ ويٺي آءٌ هت اڏاريان.
محب ”مفتون“ ڏي ڇو نہ ڏسين ٿو،
دل ۾ دمدم دوست وسين ٿو،
ڪين وهيل ٿي توکي وساريان.
*