ڪافي (55)
مچ اندر ۾ مچايو وو ميان.
پرين پياري يار اسان سان،
ڪو نہ ڪو نينھڙو نڀايو وو ميان.
بت اسان جو باغ جو ٿيڙو،
پرين پاڻ پسايو وو ميان.
خاوند خاص ڪرم کؤن پنھنجي،
محب اسان کي ملايو وو ميان.
برھہ ڀورل جو بيحد باري،
سيني اسان جي سمايو وو ميان.
باھہ برھہ جي بيشڪ ڀڙڪي،
جان جُثي کي جلايو وو ميان،
چشم توهان جي چاڪ چڪايم،
چاڪ اسان جا ڇٽايو وو ميان.
سڪندي اسان کي سال لنگهي ويا،
واڳ اسان ڏي ورايو وو ميان.
”مفتون“ آکي هو محب اڻانگو،
محبت تنھنجي مٽايو وو ميان.
*