ڪافي (16)
جڏي نيڻين نھاريو جودؤن جاني.
درسن تنھنجي دود دکايو،
صبر قرار آرام وڃايو،
مون کي باھہ برھہ جي ڪٺو ڪٺو.
اکڙيون عجيبن جيءَ سان جڙيون،
قلب اسان جي قابو ڪڙيون،
اسان سوز سڄڻ جو سٺو سٺو.
حسن تنھنجي جو تاب تکيرو،
دوست دلين ۾ ڪيڙو ديرو،
اهو ڦٽ ڦتين جو ڦٿو ڦٿو.
زلف زنجير سڄڻ جا ڏٺاسي،
ور واسينگن جي جو چڙهياسي،
هاڻي قيد تہ ٿيڙو ڪٺو ڪٺو.
ناز منجهؤن جڏي نيڻ جو چاتي،
”مفتون“ ڏي دلبر ديد جو پاتي،
مون تي مينھن و اُٺو.
*