ڪافي (12)
ڏس پاڻ ڏي يار سياڻا.
صورت تنھنجي سج چنڊ ساڳي،
وار تہ تنھنجا دل جي واڳي،
اهي ڏند موتيءَ جا داڻا.
دلبر آهيان تنهجي دائي،
هير حجت منھنجي نہ ڪائي،
ڪيئي در تنهجي تي وڪاڻا.
جا ڪي جان ويٺي وساريان،
ساعت هڪڙي ڪين وساريان،
اهي عشق تنھنجي جا اُراڻا.
سھڻا سھڻا سر تي چاتم،
ميڙي سيڙي پيارل پاتم،
ڳل ڳچيءَ منجهہ ڳھڻا.
”مفتون“ چوي آهيان ٻانھي،
منھنجي اندر ۾ منھنجا جاني،
تنھنجي درد ڪيا هن ٿاڻا.
*