ڪافي (96)
رَھہ اسان ڪني رات ميان.
تيڏي ڪيتي آهيان ماندي،
سِڪ تسانڏي سباندي.
پاند ڳچي وچ پلو پاندي،
ڪر تون اسان نال بات ميان.
هين تون اسانڏي سر دا والي،
خيال تسانڏي ڪنون ناهيان واندي،
راتيان ڏينھان آهي اُٻهلي،
طالب تسانڏي تات ميان.
جوڳڻ هوڪي جوڙ بناڪي،
الفي عشق دي ڳَل وچ پاڪي،
ڌوڙ ڀڀوت لڱي نون لاڪي،
مرلي ڪرسان هاٿ ميان.
هوڪي بيراڳڻ جڳ وچ رُلسان،
در ماهي دي وڃ ڪي کڙسان.
نال زبان دي زاري ڪرسان،
ٻي نہ وائي ڪا وات ميان.
”مفتون“ مھر ماهي دي هر دم،
رکين جان جي وچ محڪم.
ڪوڙ ڄاڻي تون عشق بنا ڪم،
عشق رکين اثبات ميان.
*