ڪافي (93)
من آسيڏا محبت موهيا.
سسئي گهين پنھل دي پيري،
سڪ سڄڻ وچ روئي روئي،
وچ روهان دي رلائي ني،
تار ندي تہ وهائي ني،
چڪي هس چاڪ ڪلور قھر دي
سھڻي ساهڙ ڪيتري سگهيري،
ڪُن ٿئي تڪرار گهڻيري،
وچ بھر دي آئي ني،
سِر سانوڻ سدائي ني،
چڪي هس چاڪ ڪلو قھر دي.
هير رانجهن دي حب وچ هوڪي،
پار ندي دي تر ڪر ويندي،
در تي درس تپائي ني،
سھسين سر تي سھائي ني،
چڪي هس چاڪ ڪلور قھر دي.
يار پياري کول ڪي گهنڊڙا،
هار سينگار سويلي ڪرڪي،
لنوَ اسانون جو لائي ني،
بات برھہ دي پڙهائي ني،
چڪي هس چاڪ ڪلور قھر دي.
ونگڙي وال دي رنگ وچالي،
واٽ ويندي مسڪين نماڻي،
دلڙي اسانڏي ڦسائي ني،
اولي اسان تہ اڙائي ني،
چڪي هس چاڪ ڪلور قھر دي.
”مفتون“ ڪون وچ طلب تسانڏي،
شال مھر ڪنون مولا ڪريسي،
وسر ڳئي ٻي وائي ني،
آپ اسان دي ڀلائي ني،
چڪي هس چاڪ ڪلور قھر دي.
*