ڪافي (18)
لُٽي دوست نيوَ دل زوري.
سونھن سڄڻ جي نوُر نوراني،
ڀروان ڀَنڀون پاڪ پيشاني،
ڏند صاف سڄڻ جا بلوري.
زلفان تنھنجون آهن عنبر،
چشمان تنھنجون ساڳي خنجر،
ڪي چاڪ وهن ٿيون ڪلوري.
آءُ تہ گڏجي ڏينھن گذاريون،
ڳالھيون ڳرهي دلڙيون ٺاريون،
اها رات وڇوڙي جي گهوري.
سڪ اوهان جي ڪين لھي ٿي،
سھڻل سائين روز هي رهي ٿي،
جيءَ جان جُثي منجهہ جهوري.
”مفتون“آکي ڪر احساني،
آءُ تہ اصل کون دلبر جاني،
آهيان ٻَڌڙي اوهان جي ڏوري.
*