ڪافي (35)
عيب اباڻن پٽ پوشاڪان،
پٽ سندا پنھنوار،
منجهہ ساڻيھہ وسن ٿيون سرتيون،
شال ڏئي آڌار،
جهالر جهومڪ ڪينڪي پايان،
سرتين جا سينگار،
کائن تنھنا لائن لوري،
سانگئيڙا سردار،
چاشني تنھنجي ڪين چکا ٿي،
ٻاجهہ ڀريا ٻڪرار،
”مفتون“ آهي سھڻل سائين،
مھر ڪري منٺار،
ڪينءَ عمر تون آنديون اسان کان،
لوڏين لاڏ منجهائون ٿا لويون.
هن نڌر کي وينديون ورتيون،
نينديون دور سنگت جا سويون.
ٻانھين تنھنجي باھہ ٿي ڀايان،
پائن هار سڱر جا پويون.
ميوا تنهجا جيءَ جي جهوري،
کائن کم لسي سان لويون.
کنڊ ۽ کير نہ وار رکان ٿي،
اچن کيٽ کنڀي جا کوهيون.
سِڪ تنھنجيءَ ۾ يار سدائين،
وڃ داغ دلين جا ڌويون.
*