شاعري

ديوان مفتون (مولانا عبدالغفور ’مفتون‘ ھمايونيءَ جو ڪلام)

ديوان مفتون ۾ مولانا عبدالغفور همايونيءَ جي ولادت، سوانح، خاندان جي احوال، مولانا جي شاگردن، همعصرن، پونيرن ۽ ڪتابن جي احوال سان گڏ سندس شاعري شامل آهي. هي ديوان غزلن جو نہ آهي، پر هن ۾ مولانا مفتون همايونيءَ جون 116 ڪافيون شامل آهن، جيڪي نج سنڌي ٻوليءَ جو اعليٰ نمونو آهن. 

Title Cover of book ديوان مفتون (مولانا عبدالغفور ’مفتون‘ ھمايونيءَ جو ڪلام)

ڪافي(31)

رُخ رنگي روشن رعنا،
شمس قمر آهي سونھن سڄڻ جي،
ڳل سرخ سمن سلطانا،
حوران ٿيون حيرانا.

نيڻ سڄڻ جا نازڪ نرگس،
هٿ ڪيائون ميخانا،
پيتيون وتن ٿا پر پيالا،
مست گهمن ٿا مستانا.
مزگان سڄڻ جون شوخ شڪاري،
نت ڀڃن نيشانا،
خوني خنجر ڪھن ڪٽاريون،
بڙڇون هڻن ٿيون بانا.
ڏند آهن دلبند سڄڻ جا،
صاف چٽا دردانا،
هيرا لعل جواهر موتي،
درد سندا هن ٻانھا.
زلف مٺل جا نانگ نسورا،
درس وتن ديوانا،
ڏنگ هنن ٿا ونگَ ورائي،
موت مارين مردانا.
لب لڏڻ جا آهن لالا،
ياڪ ياقوت يگانا،
بت بھاريون وتي سينگاريون،
سرو سھي سبحانا.
”مفتون“آکي خاطر تنھنجي،
دوست مٺا دل جانا،
سر مٿون مان ساجن سٺيا،
لوڪ سنڀن جا طعنا.
*