ڪافي (43)
تنھنجي واٽ ڏسان ٿي ويٺي اَلا.
يار سندا ويٺي سير سنڀاريان،
راتيون انڌاريون ويٺي گذاريان،
نِت پرين ڏي پيو پڪاريان،
منھنجو يار اهو ئي هڪ ميان،
جنھن جي محبت من ۾ پيٺي اَلا.
عشق ڪيو مون آري آري،
رت اکين کون هاري هاري،
محبت ٿم وڌو ماري ماري،
کڻي نيڻن وهايم نَڪ ميان،
لڱ لعل ٿيا جئن ريٽي اَلا.
تون تہ اسان جو جانب جاني،
رمز سندي ڪييءَ ريل رواني،
دل کسي وئين دوست دراني،
جيئن مينھن سنديري جهڪ ميان،
سر عشاقن ليٽي الاَ.
”مفتون“ آهي مست اوهان جو،
ٻانھو ٻيلي در توهان جو،
دوست اوهان ڪيو ڪونھي پنھنجو،
ڇو روح ڪيو ٿي رُڪ ميان،
اچي چاڪ چشمن جا ڄيٺي الاَ.
*