ڪافي (32)
جهالر تنھنجي جهرمر لائي،
لوڏ لالڻ جي رنگ لايو.
جهومڪ تنھنجي جنگ مچائي،
ٻانھين هڻي ٿي ٻاڻ.
بولو بار رکي ٿو باري،
نٿ ڪري ٿي ناز ڏهاڙي،
سڳيون نيڻ نہ ساڻ.
تن تعويذن قيد ڪرايو،
لُڪڙي اسان جو عقل لٽايو،
ڪنڍي هڻي ٿي ڪان.
منڊيون ڪن ٿيون مرڪي مارا،
ويڙه ڪري ٿونانگ جان وارا،
هسي ڪيو حيران.
ڇلا ڇوھہ ڪرن ٿا قهري،
چوڙا چال چلين ٿا چهري،
منگلن ڪيو مستان.
ٻانھن رکين ڪيو مانتي مارو،
ڪنگڻ ڪيڙو ڪينڪي ٽارو،
بندڙن ڪيو بيران.
چوٽي ڦل سائين فڪر ڦٽايو،
رکڙين ڪو نہ رکيو ڪجهہ رايو،
دستين ڪيو ديوان.
چوٽي ڦُل سائين فڪر ڦٽايو،
رکڙين ڪو نہ رکيو ڪجهہ رايو،
دستين ڪيو ديوان.
ڪڙين سندا قوس ڪشائين،
گز گليلان کولي هنيائين،
”مفتون“ ٿيو نيشان.
*