ڪافي (29)
عشق جي ڪيٻر ڪٽيان.
ديدن تنھنجن ڌاڙو ڪيڙو ميان،
هوش اسان جو لُٽ ۾ ويڙو ميان،
ڦٽ وڌءِ يار ڦوڙي،
محبت تنھنجي ڪيئن مٽيان.
اصل اول ۾ ڏئي دلاسو وو،
هاڻ ڪرين ٿو يار تون پاسو وو،
جاڙ ڪيئي يار جوڙي،
ڳالھيون ٿي ڳايان ڳچ ميان.
”مفتون“ چئي نيھن نڀائج لا،
کلي اسان سان يار ڳالھائج لا،
تنھنجي عشق وڌڙم جهوري،
سور مٿي تي مان سنيان.
*