ڪافي (13)
پلپل آهيان فاني فدا.
سڄڻا تنھنجو سائل آهيان،
عاجز گهڻو ڪاهل آهيان،
محبوب ٻياڀي ملڪ ۾،
تون آن جيئن چنڊ فلڪ ۾،
نيڻن سندا ناوڪ ڪيئي،
سوين خون تان پلئہ پيئي،
دلڙيون تنھنجي درگاھہ تي،
سڀ قيد ڪيون ٿي راھہ تي،
تون آن سڄڻ سردار مون ،
هت ڪينءَ وهان هڪ ڌار مون،
”مفتون“ محب آهي مدام،
ڏس تون پرين مون ڏي تمام،
تنھنجي مٿئون مائل آهيان،
تون مھر ڪر مون تي سدا.
آهن گهڻيرا خلق ۾،
مڙني سندو آهين مدا.
هينئڙي اسان جي ۾ هنيئي،
ماري ڪيئي سڀ کي فنا.
دانھان ڪرن ٿيون دانھن تي،
اَٿي ونگ وارن جا وڌا.
دلبر مٺو منٺار مون،
جاني جڙيل تو کؤن جدا.
تنھنجي غلامن جو غلام،
خنده خوشي بھر-خدا.
*