ڪافي (17)
واٽ نھاري مان ويھي ويھي.
محبت تنھنجي کوڙيون ميخان،
يوسف جئن منجهہ زليخان،
تانگھہ تنھنجيءَ جي تنوار،
جيءَ جُبشي ۾ پيئي پيئي.
راز تنھنجي جون روح ۾ ريلان،
مجنون کي جئن مست ڪيو ليلان،
عشق سندي الغار،
دل اسان جي ريھي ريھي.
لنوَ سيفل کي بديعل لائي،
تخت ڇڏي تان ٿيڙو توائي،
ڦيڙو ترت تيار،
ڪار وڃي ٿيس ڪيھي ڪيھي.
”مفتون“ هينئڙو تو بن ماندو،
الھہ اسان وٽ توکي آندو،
لٿڙا غم غبار،
شاديون آيون پيھي پيھي.
*