ڪافي (34)
ساھہ سوين هن سڌاِڻا.
تنھنجي اچڻ لئہ ني وو ڏک جو ڏور ريم وو ميان،
راتيون ويھي مون گذاريون،
آءُ سڄڻ تون سياڻا.
يار جدائي ني وو جنھن ڏينھن ڪيڙءِ وو ميان،
مون کي وئين يار ماريون،
هاڻي نہ ڪر محب ماڻا.
دمدم ڏجانءِ ني وو دل منھنجيءَ کي وو ميان،
دوست اچي دلداريون،
هي تہ تنھنجي در وڪاڻا،
نازن نيڻن ني وو دوست دلبر جي وو ميان،
آڻي ڪيا هن چوڌاريون،
تَن منھنجي ۾ ٽڪاڻا.
آھہ مدامي ني وو ”مفتون“ وٽ ني وو ميان،
سونھن سھڻي کي سينگاريون،
شاديون ڪريان شڪرانا.