ڪافي (49)
سوين ڇٽل يار ٻڌائين ٿو.
نيڻ کڻي ٿو يار نھارين،
مردا ساڻ نظر جي اُٿارين،
عاشق اتي اوکا اڙايئي،
قيد زلف ۾ آڻي وجهايئي ،
حال توهان کي يار ڏسيندس،
در توهان جو ڪين ڇڏيندس،
ڪُٺڙا عاشق ڪيئي جيارين،
اهي ٿورا يار رون لائين ٿو.
ڦند ڦڪر سان ڦيري ڦاسايئي،
ڪي پور ڪڍڻ جا پائين ٿو.
سور سڀوئي توکي سليندس،
هن ”مفتون“ کي ڇا ڀانئين ٿو.
*