جڏھن آيو نبي مُنھنجو، تڏھن ٻيا نَنگ بَدلجي ويا
آڏي اِسلام جي مَاڙي، بُتن جا سنگ بَدلجي ويا
اڌورو عشق ھو اڳ ۾، سڄو ٿيو يار سيد تي
نڪو آدم نَڪي عيسى، سمورو بار سيد تي
ولھا ٻي واٽ ۾، وَرَ وسيلو، وار سيد تي
اَحَمد ڄام جي آئي، اڳوڻان اَنگ بَدلجي ويا
نظارو نور جو آھي، بشر جي بات ڪانھي ڪا
رَھائش جت آ رانجھن جي، اتي ڏينھن رات ڪانھي ڪَا
ذڪر ھر ڪنھن زبان تي آ، ته اھڙي ذات ڪانھي ڪَا
ٿِيو ديدار جو دؤرو، دنيا جا دَنگ بَدلجي ويا
ھَٽي ويا سڀ حُسن وارا، جڏھن نِرمل نھاريو ھو
مٿي جبرئيل جي جُوءَ، کان برھ تجلو بيھاريو ھو
خدا کي روبرو راڻي محمد صه، مُنھن ڏيکاريو ھو
مليو بخشش جو بُل مون کي، رھاڻيون رنگ بَدلجي ويا
اھو ”حافظ“ جو حامي آ، ھِتي ۽ ھُتي مُنھنجو ھادي
مِلي جَنھن جي مُحابي آ، اسان اڀرن کي آزادي
دنيا ۾ دلربا کان اڳ، وَھندي ھُئي وَيل جي وادي
جڏھن لالڻ لِيئو پاتو، لَڪيون ۽ لَنگھه بَدلَجي ويا.
***