ھتي ڏينھن سارو جي سجدا ڏيان ٿو ته مانيءَ جو مُلھه ڏَسُ مون کي ڪير ڏيندو
ھي آدم جو پُٽ آ ملائڪ ته ناھي جڏھن پيٽ ڀربس تڏھن اک پٽيندو
اي جنت جا وارث دوزخ جا مالڪ، اي مصلي جي ڪولھيان مون کي ڪُھڻ وارا
ھي ھر روز مسڪين ھيڏا مرن پيا، ھنن لئه تو وٽ نه آيت اشارا
آ امت به ساڳي مھانڊو به ساڳيون نه اسين يھودي نه اوھين نصارا
نبي جي نشاني ٻنھي وٽ ٻُڌان پيو، ٻُڌا پيٽ تي ڪير پٿر ٻڌيندو
ويھي لال ڪُرسي تي ڪلمان لکو پيا، ڇا ايمان جو اگھه اوھان وٽ اِھو آ
گناھن جي نالي ۾ سچ کي پيا گھاڻيو، اوھان جي ڳچيءَ ۾ وڏو ڳٽ اھو آ
ڀلي ڪنھن جي نياڻيءَ پئي نيلام ٿئي، پر اوھان ديندارن جو دوڌٽ اِھو آ
اجھي مون وانگي جي ٿا منصور جاڳن، ٻُڌاءَ ڪيترا سِرُ پوءِ قاضي ڪٽيندو
اوھان وٽ ته ايمان آھي اڌورو، اوھان جي عبادت تي اعتبار ڪھڙو
ھي ستر فرقن جو سينھو مٿي تي سڻايو اوھان ۾ صحيح يار ڪھڙو
خدا جو خليفو ته آئون به آھيان، ھي سنت نفل تي پوءِ تڪرار ڪھڙو
تھجد ۽ تقوى جو تورو آ تو وٽ، سُئي ساھمي پاڻ صاحب تَڪيندو
وڏي سَڏ ھي واعظ وَڏِي ٻانگ وَرَ تي وڻائڻ لئه تو وٽ وڏو وات آھي
پڙھي پاڪ ڪلمون ۽ ماري مسلمان ڦُري ڪنھن جي ڏھٽن کان فرات آھي
بُکئي پيٽ وارو جي بنجي ٿو باغي ته ”حافظ“ اوھان جي پوءِ ھيھات آھي
مگر ياد رک او يتيمن جا ماري، ھتان ڪوبه خوني نه ھاڻي کٽيندو