نه اِيندن جي آڏو نه وِيندن جي پويان
جِتي مُنھن آ ميرو اتي پير ڌوئيان
نه سَجدي جي جاءِ جي سَاڃاھ جِن کي
نه سُقراط سرمد تي ويساھ جِن کي
نه سمجھائي سَگھيو آھي شاھ جِن کي
انھن جي عقل تي آئون ڪھڙو روئيان
جَتي پَارسائيءَ جي پَڳ آ پليتي
اتي پنھنجو مذھب نه مندر مسيتي
ٻنھيءَ کان الڳ ٿي اسان نيت نيتي
وَڻَائِڻ لاءِ آئون نٿو ڍُونڍ ڍويان
جِتي روح جي ڪَانه رَاحت سُڃاپي
جِتي ويٺو بي اِيمان اِيمان مَاپي
جِتي بي ڏوھيءَ کي پِيو ڏوھي ڏوراپي
اتي آئون ڪھڙا وِيھي موتي پوئِيان
ڪِنين آ صليبن جو وَرتو سَھارو
ڪِنين ٻِئي جي حَق کي ڏِنو آ ٻُھارو
اِھو حال ”حافظ“ ڏسِي ٿيو ڏُکارو
تڏھن چھڪ پَنھنجا پُراڻا پِيو چويان