نقاب ۾ به سرنگون اسين نه ٿا سھي سَگھوُن
اکين جو ٿِئي ٿو الميو، تڏھن ته شعر ٿا لِکُونَ
آھين تون اَمن جو پکي، تنھنجي سونھن تي سَکي
ٿڪي پيس لِکي لِکي، توتي ته ڪھڙو نانءُ رکون
مون کي ته ننڊ جاڳ ۾، وَڻيِن حياءُ جي واڳ ۾
ڳائين ٿو ھر ڪنھن راڳ ۾، الا ڪري ته شل اگھون
مِلين ته حج ٿِئي اَڪبري، کِلين ته به ٿئي برتري
ھَجئين تون شل ھري ڀَري، پئي ”حافظن“ جون سَھِين ھُجُون