اٿم ذات ظاھر، مگر آھيان مخفي
پرين کي پِرھ سان، پَلو پايان مخفي
گداگر جو گُھرجون ڪندو پاڻ پُوريون
اوھان کي سُڻائي سگھان نه سموريون
رَکيم لوڻ لپ ۾ کڻان ڪيئن کٿوڙيون
اِنھيءَ راز کي پيو اڃان راھيان مخفي
نڪو پاءُ پاڻي نڪو ڪجھه پَچايم
برھ ريءَ نه ٻيو ڪجھه ذرو ھِت بَچايم
اِنھيءَ نينھن اڳ کان گھڻو اڄ نَچايم
وڃو دَرُ سندن تي، سدا دانھيان مخفي
سدائين سڄڻ جو سلامي سُڄا پيو
بنا حُج جي شل ھم ڪلامي سُڄا پيو
نه ٻيو غرض نڪري غلامي سُڄا پيو
سندن ڳڻ جون ڳالھيون ويٺو ڳايان مخفي
حڪم ساڻ ”حافظ“ اسين ھِت ھلون پيا
ڪٿي مرد مومن مِٺا ٿيو مِلون پيا
ڪڏھن رات رويو سڄو ڏينھن کِلون پيا
اِئين نِيڻ پنھنجا، ويٺو نايان مخفي
***