نبي ۽ ولي جنھن جا نيپاج آھن
تِنين کي ڏنا سُور سماج آھن
ھي حوا جي پوٽي ھو آدم جو پوٽو
ٻنھي ۾ ٻُڌا ڪنھن جي خانو آ کوٽو
فڪر ۾ آ ڦاپي فضيلت ۾ ڦوٽو
اھڙا راڄ وارن جا رواج آھن
جا جنت مان جورو ڍڪي آئي ڍولڻ
انھي جي ته عصمت تي بازار کولڻ
اھڙي پاڪ پردي کي رستي ۾ رولڻ
ملائڪ به جنھن وٽ ٿيا محتاج آھن
ھي عورت نه چئو پر عبارت ڪا آھي
ھي اونچي شھر جي عمارت ڪا آھي
ھي ڪافي غزل يَا ڳجھارت ڪا آھي
ھي جنھن کي ملي تنھن لئه معراج آھي
انھي جي ئي ڪُک مان ڪئين ڪامل به نڪتا
عنايت، ڀٽائي ۽ فاضل به نڪتا
گھڻا قوم جا ھن مان قاتل به نڪتا
ڄڻي ھن ڏنا راءِ ڏياچ آھن
جي مون کان پڇو ھن جي پوڄا آ جائز
ھي ئي آھي مصلو ھي ئي آھي واعظ
ھي فرقان جي ھر عھدي تي آھي فائز
ھي ”حافظ“ جي آنھن جو علاج آھن