بخشيم توکي ڀلا، بھشتي ڌَڻِي، اوري ته اَچ
اُمتي پَنھنجا سڀئي، عربي کڻي، اوري ته اَچ
لوڪ سڀ تنھنجو، لَقب لولاڪ وارا اَچ لَڙِي
ھِت جُتي تُنھنجي لَئي جَانِب مون جڳھه آھي جَڙي
تُون نه موسى جي مثل، جو طور تي آئون ڏيان تَڙِي
ٻيا نه مون کي اِئين وڻن، جِيئن تُون وَڻِي اوري ته اَچ
جَڳ سڄو تولئه جيئو، نه ته اِئين نه، جانب آئون جِيئان
نِينھن آدم ۽ حوا جو ڪِيئن ته داڻي تي نِيئان
خواه مخواه اِيڏي خُوشامد بھشت ۾ ڀيڙو ٿِيئان
ڪالھه پاڻي ڪنوار ڪِيئن آدم ڄَڻِي اوري ته اَچ
قُرب جا ڪَاغذ ٺَھيا، معراج واري رات ۾
مو جِيھن جو، ھو مسئلو محب ملاقات ۾
بخش واپس پوءِ وڃان، وائي نه ٻي ھُئي وات ۾
عيب وارا ڍَڪَ اِتي ڏِيئي اَڻيِن اوري ته اَچ
ننگ ڀريا ڪج نظر، نادان آھيان آئون نَبي
دادلا تو در سواءِ، ٻئي ھَنڌ نه اھڙي دَانھن ڏِبي
ڀروسي تُنھنجي تي بيشڪ ھي بندياڻي بخشبي
ڏِج پيارا پاند ۾، ڪا پنج ڪَڻِي ، اوري ته اَچ
واسطو توکي وجھان ٿو، ڪربلا جي قھر جو
مون ٻُڌو آھي ذِڪر، زھرا جي پُٽ جي زھر جو
حال ”حافظ“ چَئِي ڏِسو، نورالھدى جي نھر جو
ڪِئين اڃايل جي اڳيان، رَت پي ڇَڻي، اوري ته اَچ
________
بزم خليفه عبدالله نظاماڻي طرفان ڪڙيو گھنور شھر ۾ مشاعرو ٿيو، جنھن ۾ طرحي مصرع ”اوري ته اچ“ رکي ويئي جنھن تي شاعرن پنھنجي شاعري پيش ڪئي ان طرحي مصرعي تي حافظ محمد نظاماڻي سڄي نعت جوڙي ٻڌائي.
***