نتيجو ڇا به نڪري پر اسين انسان ٿينداسون
ٻُڌائي موت کي ڇڏ تون تُنھنجا مھمان ٿينداسون
سدائين ھِت سبيلن جا گھڻا ڏينھن سُور سھنداسين
حويليءَ جي ڌڻيءَ سان ھاڻ ھرگز ھت نه ٺھنداسين
جنين نالائقي ڪئي آ، ٿي لائق تن تي لھنداسين
نشانبر ٿي آھيون نڪتا، ته پوءِ نِشان ٿينداسون
قضا جي ڪوڙڪيءَ مان ھاڻي يارو ڪنڌ ڪڍڻو آ
ھتي سقراط، يا سرمد عنايت ٿي به اچڻو آ
بھادر لاش جو ڀاڱو اڃان مون لاءِ بچڻو آ
چنيسر کي وڃين چئو تون ته دودا خان ٿينداسون
اسان جي پيرويءَ ۾ پير، اڄ تائين نه ڪنھن پاتو
چوان ڇا ٿو لکان ڇا ٿو اکر ڪنھن ڪونه آ ڄاتو
نه ڏبو يار ڏک ۾ ڀي، ڪڏھن پنھنجن کي پاراتو
اجاري جو اندر ڪنھن جو اھو اعلان ٿينداسون
حقيقت کان ته مُنھن ”حافظ“ نه موڙيو آ نه موڙيندو
تڏھن ھر ڪو ڏسي مون کي چريو ڀورو آ چئي ويندو
منھنجو ضد ڪنھن سان ڪونھي ڪو ڏکن ۾ ڪو ته ڏڍ ڏيندو
جيڪي تاريخ ۾ لکجن اھي ارمان ٿينداسون