باغي آ عشق منھنجو، تنھنجي ئي باب کان
مون کي نه روڪ واعظ، منھنجي شراب کان
مصلو به تُنھنجي ملڪيت، تسبيح به تون پيو تاڻجِ
مَئي خانو آھي مُنھنجو، ان ڏي نه وک تون آڻج
قيامت قبر جا قصا، ڄمار تون پيون ڄاڻج
آئون نه ٿو ڊڄان، ڪنھن اڻڄاتل عذاب کان
مون وٽ نه ويھه ميَانجي، وسري وظيفا ويندئي
مھمان سمجھي منھنجو، مُرڳو شراب ڏيندئي
پيئندي ته پوءِ پڪ سان، عابد اکر نه ايندئي
ڏيندي جواب پوءِ، تون ڏوھ ۽ ثواب کان
منھنجو ته روز آھي، روزانو مَئي پيئان ٿو
جيڪو پُڇي پيئڻ جو، تنھن کي به ڏََسُ ڏيان ٿو
اي شيخ جي! تون شڪ ڇڏ، آئون جام پي جيئان ٿو
ڪافر اِنھي ڪري ٿيس، تُنھنجي ڪتاب کان
”حافظ“ ھزار ڀيرا، پنھنجو گلاس گھُرندو
تُنھنجي چوڻ تي چريا، منھنجي نه چپ تان چُرندو
جنھن وٽ ترازو آھي، تنھن وٽ ئي ڏوھ تُرندو
ناحق ڊڄان ڇو آئون، ٻي ڪنھن نواب کان
***