ھتي شمع پتنگ جو شان آھيان
پر آيو ٿي انسان آھيان
ڪڏھن مُلھه مھانگو مير آھيان
ڪڏھن تاڙيندڙ جو تير آھيان
ڪڏھن ورنه پاڻ وزير آھيان
ڪڏھن خاڪ مٽي جو خمير آھيان
ڪڏھن ڪشتي ۽ طوفان آھيان
ڇا تو کي چوان مون ڇا ڏٺو
ھر جاءِ منھنجو ماڳ مُٺو
جي پاڪ آھيان ته به پيٽ ڪُٺو
اڄ مون تي وري ٻيو واءُ وٺو
اڳ کاڌي منھنجي بھشت کُٽو
آئون اھڙو آدم خان آھيان
ڪھڙي جاءِ ٻڌاءُ آئون ڪُوڪ ڪريان
ڪٿان بار بغاوت جو آئون ڀريان
مون کي پنھنجن پيڙھيو اوريان پريان
ڇو ڏينھن ٿئي تيسين ڏک ڏريان
آئون اونده ۾ ٿو ڌيان ڌريان
مون کي تاڻ ته تير ڪمان آھيان
جي ٻانھون ٻڌان جي ٻانگ ڏيان
ته پوءِ روزانو ڪنھن جو رت پيئان
تون ويڙھ ڦٽي ڪر مون سان ميان
ڪھڙي پڳ ٻَڌي آئون پاڪ ٿيان
جيڪي جام پيئن آئون تن سان جيئان
اھڙو ڀاڳ وارو ڀڳوان آھيان
اڳ ريبي ٻي ٿي راند کَٽِي
مون ھاڻي آھي اک پٽي
ڇو ويھي رھان آئون اڳ وٺي
مون چُھڙا تنھنجي چال ڏٺي
پڪ ھاڻي تنھنجي راند ھَٽي
اڄ نُصرت جو نشان آھيان
منھنجي نالي وارو نيڪ اَٿئي
جنھن کي سھڻا سڀ جو سيڪ اَٿئي
ٻُڌ مون کي ان جي ٽيڪ اَٿئي
جو لاکون ۾ ٿيو اِيڪ اَٿئي
اِھو ”حافظ محمد“ ھيڪ اَٿئي
جنھن جو محشر ۾ مھمان آھيان