منھنجي نظر جي سامھون واھ جا نظارا نڪتا
ورھ جا مُنھن ويڙھيل اڄ سي ويچارا نڪتا
تقدير جو ترانو گھوڙا ٻُڌو مون گس ۾
واپس وران ڪيئن آئون منھنجي نه واٽ وس ۾
مخلوق ٿي مٽي مان ڪامل آ نه ٿيا سون ڪس ۾
محبت جا ڏس تون مون مان ڪيڏا منارا نڪتا
آدم جي ھت اچڻ جو مون کي تون اڄ ٻڌائي
جنت مان ڪيئن ھي جوڙي جاني ويئي جند ڇڏائي
ٻاھر جڏھن ٻئي ٿيا ورھ جي وک وڌائي
پرڻيل ھئا پرين يا ڪامل ڪنوار نڪتا
ڳالھيون ڳجھيون نه آھن پڌريون پرين پيون پسجن
ڌيئن جا ڏس ڌنڌا تون ديدار ۾ ٻيون دسجن
ڏس ڏاج جي ڏينھن ۾ مون تي پيا ڏوھ ڏسجن
آڻيون بھانو بنجي بيشڪ ڀلارا نڪتا
”حافظ“ ادا ھمت ڪر ٻئي جي نه ھاڻ ٻڌ تون
پردا رکي پريان سڀ صورت کي ساڻ ٻڌ تون
ٻئي جا اکر ٻڌي پوءِ پنھنجا ئي پاڻ ٻڌ تون
ڪنھن جي ئي ڪُن چوڻ سان ھي سڀ ڪنارا نڪتا
***