مٿي آ عشق جي منزل
پُڄي ڏس پوءِ پَونئي ڪَلَ
برھ برباد ڪِئا جيڪي
آھن آباد سي ڪي ڪي
ڇڏيا آھن سوز جي سي ڪي
سوين تِن کي اندر ۾ سَلَ
عمر ساري ڪرين آزي
ٿئي نه رب اِئين راضي
برھ جي يار ھي بازي
کٽڻ کان اڳ نه ڪنھن تان کِلَ
ڪُڏي پؤ عشق ۾ ڪاھي
لاڳاپا لوڪ جا لاھي
برھ جي ٻَار ڪا باھي
جيئڻ کان اڳئي تنھن ۾ جَلَ
چوي ”حافظ“ ڇڏي ھَستي
ڏِسو محبت سندي مَستِي
آھي ھي عشق الستي
رکي داور آ جنھن سان دِلَ
***