آھين حرم تون پاڻ حبيب
حَجَ وڃڻ جا ڇڏ تون حيلا
سوز وارن جو ساٿي سَڏائِين
سُرُ ڏيڻ کان سُر ٿو وڃِائين
عاشق آھين تون ته عَجيب
ڏوھ ڪرين پيو ڏِس ڏِسلا
دوست ھميشه تو در آھي
محبت وارو مرد ملائي
نينھن وارن جو نيڪ نصَيب
ورھ ٿئي ٿو سڀئي وَسيلا
يار سڄڻ کي جِنين سُڃاتو
پير پڙَ ۾ تِنين آ پاتو
قرب وارن جو ڪُسڻ ڪَسِيب
نِينھن وارن جا ڪَنڌ ئي نِيلا
”حافظ“ پنھنجي ڪر ڪا حفاظت
عشق وارن جي ڏِسُ تون عبادت
قرب وارن کي آ يار قريب
نانگا ٿيا، نِروار نَچِيلا
***