مٿي عرش کان آ محبت جي منزل
نه موسى وانگي تون جبل تي وڃي جَلُ
اٿاري عقل کي اکين جي اڳيان ڇَڏُ
سِگھو ڪر تون سعيو سڄڻ جا سُڻي سَڏُ
ميان موت کان اڳ اٿي لوڪ مان لَڏ
ڪري يار ڪانڌي قبر کي نه ڏي ڪَل
اجايو دنيا کي ڪرين ڇو ديوانو
بنائِڻ لئه ڳولي پيو ھو بھانو
ادا ڏس تون آدم ڪَيئين روئاڙي ٿو
ھُونئن بھشت ۾، چئي حوا ساڻ گڏ ھَل
آھي ھاڻ ”حافظ“ اوھان جي حوالي
پيو بھشت دوزخ ڪنا دُور جالي
اوھان جي حڪم سان ھتي پيت پالي
ھُتي يار داڻي ڌُتاري ڇڏي دل
***