پراڻي جاءِ کان پري نئين حرم کي سجدو آ
ڌِڪيو جنھن اوچ نيچ کي انھي ڌرم کي سجدو آ
ڪَنبي نه جيڪا ڪوٽ کان، ٻُڌا سا ڪنھن خبيث جي ڪُنوار ھُئي
چون ٿا کيت جي سا مڱ خبيث لئه خار ھُئي
وڙھي ٿي پنھنجي وَر لئه اڃان ته ننڍڙي ٻار ھئي
انھي ڀلاري ڀيڻ جي حيا شرم کي سجدو آ
نه دھَلي جا درياءَ کان انھيءَ جو سڱ ڏسو سَھي
وچين سا پئي ٿي وير ۾ ويچاريءَ جي ته ڏِسُ وَھي
نه ڏم جو ڏاج ڪو ڏٺئين نه رات ھڪڙي گڏ رھي
جُھڪائي جڳ سڄو ڇَڏيئين سندس جُرم کي سجدو آ
ملي جي گھاءُ کي گِھٽي ته آئون ٿو اٿي بيھان
وَڌي جي ڪان جو قدم ته سينو ڏيئي سَمھون ٿيان
ملي جي ماڳ موت سان ته پنھنجي سرَ جو مُلھه ڏيان
ڪُسي ويس جي قوم تان ته پوءِ ڪرم کي سجدو آ
اڃان به منھنجي عشق جو عجيب ھي نمونو آ
ڏيان ٿو سرُ سڏي توکي صَلِيب ھي نمونو آ
نه رت ڏسي تون رنج ٿجئين رقيب ھي نمونو آ
مُئي کان پوءِ مکيو جي ڪنھن ته ان مرھم کي سجدو آ