مُنھنجي نينھن ڪَئي ننڊ آھي حَرام
ڏنم سجدو سڄڻ کي ڪري عشق امامُ
جڏھن برھ جي مون تي بين وَڳي
تڏھن لنؤ پرينءَ سان مُنھنجي لَڳي
ھاڻ حد حجاب جي مون تان ڀَڳي
لاھي دوست ڇڏيو مون دُوئي جو لَغَام
ويا مون کان سڀئي ھاڻ ورقُ سڄڻ
ڏاڍو عشق جو پي اھو عَرقُ سڄڻ
ڪھڙو غور ڪريان آھيان غرقُ سڄڻ
ڏنو جاني مون کي آھي اھڙو جَامُ
ھُوئين قاضي مون تي ڪارٺ ھَئِين
آھيان سڄڻن ساڻ سدائين سَنئين
جيسين برھ وارن تي نه ٿو بَھِين
تِيسين اچئي نه ٿو ڪو انڌا آرَامُ
تڏھن سجدو منھنجو ثاب ٿيو
جڏھن عشق جو مون تي عذاب ٿيو
آ ”محمد“ سان ميلاپ ٿيو
لَھي دوزخ جو ويو مون تان دَامُ
***