منھنجي جسم جي ڏِس جَھلڪ
آئون نه پر ڦاٽا مَلڪ
ڪعبي اڏڻ تي ڪير ھو
شاھي محل جو شير ھو
مون سان وِڌو جن وير ھو
تنکي لڳا ڪھڙا تِلڪ
نمرود جو ڏِسُ تون نشو
ھَنيِئن تير پئي ڪنھن کي ڪَشيو
يڪدم وڃي رب کي رَسيو
پُھتو مٿي ھڪڙي پَلَڪَ
شيطان جي ڏِس تون سنگت
قائم ڪَئي جَنھن ھُئي ڪُپت
لعنت ۾ ھُيس اڳئي لِکت
آيو بھانو ھو بَلڪ
آزي ڪري آئون رُوئان
ديدن سان پَنھنجي دل ڌُوئان
آئون چور ٻئي کي ڇو چَوان
آھي خدا جي سڀ خَلق
”حافظ“ ادا ڪجھه ھوش ڪر
نوڙت ۾ رَک پَنھنجي نظر
ڳولھي لھج دلبر جو در
فرقان ۽ پڙھ تون فلق
***