مھند به مسلمان ھُيس ۽ اڄ به مسلمان آھيان
مُلان تنھنجي جُڙتو مُنھن لئه ڪنڊو ۽ ڪو ڪَانءُ آھيان
ارادو ئي منھنجو ناھي تُنھنجي آڏو آڻ مڃان
جنھن کان سارو ڏيھه ڏڪي آئون تنھن کي ويجھو ڪِيئن وڃان
توبه زاري زرھ مُنھنجي تُنھنجو ضد تي زور اڃان
ڪن ڏئي ڇڏ ٻُڌ ڪافر ناھيان ٻوليندو ٻَليدان آھيان
اڄ جي آدم اَن لئه آتو، تون پيو بھشت جُون بَاسون بَاسين
ايڏي اوکي مون لئه ناھي آخر اتي اڳ به ھُئاسين
سُک ٻُڌيو پيو سِڪ رَکين نه ته اھڙا سولا ٻيا نه سُئاسَين
ھڪ خطا تي کسجيو وڃي، آخر ته آئون اِنسان آھيان
مون کي پنھنجي مُنھن ڇڏي ڏي، موڪل تون ڀل پنھنجا مريد
تنھنجو منھنجو ھڪڙو خالق ته به ڪرين منھنجو خون خريد
منھنجي ھِينئين ۾ ھڪڙي آيت حل ٿي ويئي حَبل الوريد
جيڪو تنھنجي دل ۾ ناھي آئون سو ايمان آھيان
ڀاڳيلو ٿيس تُنھنجي ڀَر، کان باقي سڀ کي ڀاءُ ڪيم
تنھنجي دين کان ڏور رھي، ڏِسُ دين جو ڪيڏو دفاع ڪيم
جيڪو ڏسڻ ۾ توکي نه آيو ساجھر اُت سماءٌ ڪيم
ھُوئي حسد ڪير ”حافظ“ سان باقي پڙھندو ته آئون قرآن آھيان