رضوان مون کي روڪيو، دوزخ جي در مٿي آ
جنت جھنم کان چَيئين، تُنھنجو ته گھر مٿي آ
پَريان نه پير رک تون، اوري اچو ادب سان
اڄ ڏيھه سارو ڏِسندو رھاڻ تُنھنجي رب سان
قيامت ۾ قرب ڏِس تون، سيد ھلي پيو سڀ سان
ان جي ئي عشق ۾ ٿيو، منھنجو اثر مٿي آ
افسوس مون کي آھي، آيو ھتي ڪِيئن آھيان
پھراڻ پيار جا ڏِس، پاڻھي سبيو ٿو پايان
عبرت انھي ۾ آئون، لڙڪن جا پَر ٿو لاھيان
ظاھر زمين تي ٿِي، مُنھنجي قبر مٿي آ
”محمد“ مرادون مون کي، مرشد سان سڀئي مليون
روزا نمازون راھي، دلبر ٿو پَرکي دِليون
ٻئي ھنڌ نه ڪجھه ٻُڌايون، آسڻ تي سُور سَليون
زم زم کان ان جي ھٿ جو، مون کي زھر مٿي آ
***