شاعري

باغي آ عشق منھنجو

علي پور جي مدرسي ۾ محمد قرآن مجيد حفظ ڪيو، ۽ حافظ محمد جي نالي سان سڏجڻ لڳو. ان کان پوءِ واپس ڳوٺ ويو جتي مجازي عشق جي وَرَ چڙھي ويو ۽ شاعريءَ جو آغاز ڪيائين. اچانڪ سندس طبيعت خراب ٿي پيئي، گھڻي علاج ۽ دُعائن کان پوءِ سندس طبيعت ۾ سڌارو آيو. مجازي عشق کان ٿڙي معرفت جي منزل ڏانھن راغب ٿيو، جنھن رڱي ريٽو ڪيس ۽ حقيقيءَ جي منزل ماڻيائين. سندس قلب تان ڪٽ لھي صاف ٿيو. حافظ صاحب، غاصبن، غدارن، بي ضميرن، جابرن، ظالمن، بخيلن، بزدلن، منافقن، لوڀين ۽ لالچين تي پنھنجي شاعريءَ ۾ لعنت ۽ ملامت ڪئي آھي.

Title Cover of book Baghi Aa Ishq Munhinjo

سَاڳي لاٽون سَاڳي ڏور، ساڳيو ڦِيرَڻ وارو آھي

سَاڳي لاٽون سَاڳي ڏور، ساڳيو ڦِيرَڻ وارو آھي
سياست جو رنگ ڪَارو آھي
ڪڏھن ”ق“ ۾ ڪڏھن ”ن“ ۾ ڪيڏو ٺَڳُ ھوشيار آھي
سياست جو رنگ ڪَارو آھي

قوم ويچاري اَنڌِي ٻوڙِي
ڪونه سَڃاڻي نانگ ۽ نوڙِي
تَاڙين جي آ تَال تي ڊوڙِي
نَعري تي بَس نَعرو آھي

ھي ته وڏيرا روز وِڪامن
ڏاڏن، نانن، وانگي مامن
سَکڻي ڪُني وانگي اڀامن
ڪَھڙو مُنجھن موچارو آھي

تو لاءِ مون لاءِ شينھن جي ھي مَٽ
ڌارين اڳيان گِدڙ کان گھٽ
متان ڊِڄين ڏسي مُڇين جا وَٽ
ڪوڙو بي ڪردارو آھي

پيپلو ليگلو پراپرٽي آ،
کائڻ جِي ٻِنھي ٺاھِي گھٽِي آ،
توتي مون تي ٻيڻي چَٽِي آ،
شريف ھِت ويچارو آھي

ايم ڪيو ايم جا جوتا جوڙِين
نائن زيرو تي نِراڙ کوڙِين
کيرِ ڇَڏي پيا پاڻي وِلوڙين،
کوٽن تي کانگھارو آھي

رات ھُجي يا ڏِينھن ھُجي ،
گوڙ ھُجي يا مِينھن ھُجي،
سنڌ سان پَنھنجو نِينھن ھُجي،
”حافظ“ جو اِھو نعرو آھي.