نه ڪو پنھنجي مرضي سان پيدا ٿياسين، نه ڪو پنھنجي مرضيءَ سان ئي يار مربو
اچڻ ۽ وڃڻ جو جي وھنوار وَرتِئين، ته دوزخ بھشت مان ڪھڙو پاسو ڀربو
ڪو رشوت ڏئي ٿو، ڪو رشوت وٺي ٿو، ٻئي پاسا دوزخ جو ٻارڻ چون ٿا
ڪنھن بي ڏوھ مظلوم نياڻيءَ کي ماري پوءِ ڪارو ۽ ڪاريءَ جو ڪارڻ چون ٿا
نمازن ۽ روزن تي آ ويڙھ جن جي، اھي ڪھڙو ڪلمون اچارڻ چون ٿا
حقيقت الائجي ته جي ڪيڏانھن ھلي وئي، حرامين جي ھٿ ۾ رڳو آھِ حربو
ھينئر معاملو سڀڪو پنھنجو مچايو، ويٺو واقفيت پنھنجي وڌائي
ڏين ٻانگ ھڪڙي وڙھن واعظن تي، سنئين واٽ سڀڪو پيو پنھنجي ٻُڌائي
اڃان تائين راحت جو رستو نه ملين، ڪو مندر جي پويان ڪو مسجد اڏائي
اسان جو ته رستو ٻنھيءَ کان الڳ آ، اِنھن جي ئي گس تان نه ڪڏھن گذربو
ھي مغرور ماڻھو ڪو مسڪين ماري، مفادن جي خاطر پوءِ معافي وٺن ٿا
جھان ۾ ته حق آ سڀن کي جيئڻ جو، ھي جابر ڪھڙي جاگرافي وٺن ٿا
خدا کي آ معلوم سڀڪو مھانڊو، اھا ڪھڙي چارج اضافي وٺن ٿا
ڏسي ظلم اھڙا ضعيفن تي ذر ذر، اسان جي ذھن ۾ زھر آھي ڀربو
عمل کان ھتي يار آھي آڱوٺو، رُڳو ڳالھه سڀڪو سڻائي سُٺي
نيت ۾ جنين جي رھن نانگ ڪارا، انھن جي پچر ۾ ڇڏيسين پُٺي
حيا وارو جيڪو ھتي ھوندو ”حافظ“ انھن جي ته مرڳو حياتي مُٺي
تڏھن شعر ٺاھي ڪو ٻارڻ ٿو ٻاريان، ٻُڌي جنھن کي پاپي آھي ڏس پگھريو