منظور تُنھنجو نُور، ھو آدم جي آڙ ۾
داڻي کان بھشت دُور، ھو آدم جي آڙ ۾
اھڙي ڪڏھن ڪا جنس، ھُئي آئِي جھان ۾
ڪَنَ کول تون قصو ٻُڌ، جَنھن جو قُرآن ۾
موجود مَلڪ ڪونه ھئا، ڪي لامڪان ۾
پَھرين حُسن جو پُور، ھو آدم جي آڙ ۾
مخلوق جي مِٽيءَ جو، شيطان مُل چُڪايو
اِبليس کي عقل ڪِيئن، آدم کان اڳ ۾ آيو
ڀانيان ٿو ڀاڳ منھنجو، ويري آھي وَڌايو
ظاھر ته ضد ضرُور، آھو آدم جي آڙ ۾
ماريو آ ڳالھه مخفي، ظاھر ڪَريان ڪيئن زوري
گھورو آ عشق جنھن جو، آئون به تَنھن جي گھوري
موسى به مُنھن ڏيکاري، اندر جي سِڪ ٿي اوري
تڏھن تباھ ٿيو طُور، ھو آدم جي آڙ ۾
”محمد“ جو پير پڙ ۾، ميدان ۾ مٿو ھو
ساکائتي سڄڻ جو سجدي ۾ سِرُ لٿو ھو
مولا عليءَ جي پٽ جو، ھڪڙو نه گز گُٿو ھو
ڪنھن جو پوءِ قُصور، ھو آدم جي آڙ ۾
***