شھيد ٿي ويو سڳورو سرمد، اڃان به ساڳيون سماج آھي
ويھه ئي صديون ويون ٻري وسامي، ھيئنر به روشن ھلاج آھي
ڪميڻو ڪھڙا ڀري ٿو ڪلما، اکين جي آڏو عجيب لڳندو
اسان جون نظرون اتي ئي نڪتيون، نبار جو جِت نپاج آھي
اوھان جي پويان پڙھي ھي تسبيحون، وجود مرڳو گھران به ڪنھن کان
ٿيان جي ٻيجل کڻان جي سُرندو، ڀَلا ھِتي ڪو ڏياچ آھي
کايان به گھر جو، گلا به مُنھنجي، انھيءَ کان وڌ ٻيو گناھ ھوندو
ھتي سڄو آ انڌي جي پويان تڏھن ته سنڌ ٿي اپھاچ آھي
پليت وانگي پٺيان لڳي جو، اھو ئي سڀ کان پيارو آھي
اسين نه ڪنھن جي پٺيان لڳاسين، تڏھن دنيا ٿي پھاڄ آھي
وڏي وبا ڪا وڪوڙي ويئي آ، وجود ڪيڏا وڪامي ويا ھن
تڏھن ته ”حافظ“ اڃان آ ھيڻو ٿيو نه ڪوئي علاج آھي