رُوئاڙي ھٿن سان، ڪرين رُعب مون تي
ڏَسي ڪم ڏکيا پو، ھَڻِين ڏوھ به مون تي
تڏھن کان ھي توبه اٿم، يار تاڻي
منھنجو حال ھِيڻو، تون ئي ڄام ڄاڻي
سڄي رات روئندي ڪيم پاند پاڻي
قلم ھي قضا جو، پرين پو به مون تي
مِٽيءَ مان تو مون کي بنايو مثالي
وجھي ديد جي، تو ڇڏي آ دوالي
عجب تنھنجي قدرت، ڪَئِي ڪم ڪمالي
حوا ساڻ حيلو، ھليو ھو به مون تي
اچي تُنھنجي در تي ڪندس روز دانھون
سڏڻ جون ڏنيون تو سدائين صلاحون
ڏِسج نانءُ پنھنجو نه مُنھنجون خطائون
گھمان پيو گناھ سان نه ڪم ڪوبه مون تي
***