نَڪو مَلڪ آھيان، نڪو آھيان ماڻھو
سچي جڳ ۾ آھيان سڀن جو سُڃاڻو
رعايت انھي ڇو، مون تي رئيس ڪئي آ
ھِجر ۾ حياتي، تڏھن ھيءَ ته پئي آ
اٿي جاڳ جندڙا، وھامي نه وَئِي آ
وڏي ڏوھ ۾ ڏس، وصل آ وڪاڻو
قيامت جي مون وٽ ڪُنجي قيد آھي
ايندا برھ وارا ڀڄي ويندي باھي
نفعي ۽ ڇيھي ۾ منھنجو نُرخ ڇاھي
اٿم ياد دل ۾، اِھو اگھه پراڻو
پرايو نه پنھنجو، آئون آھيان پرين جو
لکن جو لُطف ڪيئن نه لاھيان، پرين جو
وڃو گيت ڳوليو ٿو ڳايان پرين جو
انھيءَ پَار مون کان، پري ٿيو پُڇاڻو
اِھو حال ”حافظ“ ھميشه نه ھوندو
پُڇاڻي جو مون کي پَتو نيٺ پوندو
اچي ڏڍ ڏُکي جا ڌڻي پاڻ ڌُوئندو
اٿم روز ضامن، نه ٻيو زور ڄاڻو
***