ميون ۽ ڀاڄين سان علاج غذا جا حيات پرور جوهر
جيڪڏهن توهان روز بروز سست ۽ ڪاهل ٿيندا وڃو، ٿوري دماغي ۽ جسماني محنت ڪرڻ کان پوءِ ٿڪجي پئو يا ڪنهن ڪم بغير ٿڪاوٽ جي ڪو وڏو ڪم سرانجام نه ڏئي سگهو، ته سمجهي وڃو ته توهان جي خوراڪ ۾ حياتين يعني وٽامنز جي ۽ ڪيميائي عنصرن جي ضرور ڪمي پيدا ٿي پئي آهي. اهڙيءَ صورت ۾ ڀاڄين کي هلڪي باهه تي پچائي کائو. سلاد، چقندر، بند گوبي، گجر، موري، گوگڙو، ٽماٽو وغيره ڪچا استعمال ڪريو.
[b]حياتين (Vitamnis)
[/b]الف ((A حياتين الف، هيٺين شين ۾ ملي سگهي ٿي: کير، مکڻ، ملائي، بيدي جي زردي، پنير، گجر، بند گوبي، گوگڙو، موري، ٽماٽو ۽ انب وغيره. هيءَ وٽامن مڇيءَ جي تيل Cod Liver oil ۾ سڀ کان وڌيڪ موجود هوندي آهي. انب ۾ پڻ گهڻي مقدار ۾ موجود آهي. جيڪي جانور خشڪ سڪل چارو ۽ ڀوسو وغيره کائيندا آهن، انهن جانورن جي کير ۽ اُن کير مان ٺهندڙ شين يعني مکڻ، ملائي ۽ پنير وغيره ۾ تمام گهٽ هوندي آهي.
فائدا: وٽامن اي (A) جي استعمال سان ٻارن جي جسمن جي نشونما بهتر نموني ٿئي ٿي. خاص طور تي ٻارن جي هڏين جي مضبوطي ۽ واڌ لاءِ نهايت ضروري آهي. بينائي کي طاقت ۽ قوت بخشي ٿي. رت ۾ مرضن سان دفاعي مقابلو ڪرڻ جي صلاحيت پيدا ڪري ٿي. ڪَنَ ۽ جسم جي سوراخن ۾ پيپ پيدا ڪرڻ ۾ رڪاوٽ بڻجي ٿي. چمڙيءَ کي صحتمند رکي ٿي. خاص طور تي منهن تي ”ڇانؤن“ ۽ ڦرڙن کي ختم ڪري ٿي.
[b]حياتين الف جي غير موجودگي ۽ ڪميءَ باعث نقصان
[/b]جيڪڏهن هن وٽامن کي ٻار جي غذا ۾ شامل نه ڪيو وڃي ته هوند هڏيون نرم رهجي وينديون ۽ باوجود ڪنهن جسماني بيماري نه هئڻ جي هو لاغر ۽ مستقل مريض لڳندو. جيڪڏهن جوان ماڻهن کي ڪافي عرصي تائين هيءَ وٽامن مِيسّر نه اچي ته پوءِ سندن اکين اڳيان ڪارا ڪارا داغ نظر اچڻ شروع ٿيندا. رات جو گهٽ نظر اچڻ جي شڪايت ٿي پوندي. اکين جي بيماري(Blepharitis) هن وٽامن جي ڪمي ڪري پيدا ٿيندي آهي. ڪنن مان گند ۽ پيپ وهڻ شروع ٿي ويندو آهي. ڦڦڙ ڪمزور ٿي پوندا آهن. جيڪڏهن جسم تي ڪٿي زخم ٿي پوي ته پوءِ وڏي عرصي تائين نه ڀربو آهي. چمڙي کُهري، خُشڪ، ڀوسي وانگر جُهري پوندي آهي ۽ بيشمار جُهريون پئجي وينديون آهن.
ضرورت: ننڍپڻ ۾ جڏهن ٻار جو جسم وڌي رهيو هجي، اُن وقت وٽامن جي ضرورت گهڻي ٿئي ٿي. جيڪڏهن ننڍپڻ ۾ ڪمي رهجي وڃي ٿي ته پوءِ اُن جي ڪمي جواني تائين رهي ٿي، ڀلي پوءِ ڇو نه ڪافي مقدار ۾ استعمال ڪجي، پر پيدا ٿيل ڪميءَ تي غالب نٿو پئجي سگهجي ۽ جسم ۾ هن وٽامن جي ڪميءَ جي تلافي تقريباً ناممڪن ٿي وڃي ٿي. غريب ماڻهو ٻارن کي گجر ڪچي، موري، گوگڙو ۽ ٽماٽا کارائي هن وٽامن جي ڪميءَ کي پورو ڪري سگهن ٿا ۽ جسم کي ڪافي مقدار ۾ وٽامن پهچائي سگهن ٿا.
چمڙي جي نرمي، صفائي ۽ اکين جي چمڪ قائم رکڻ لاءِ پنهنجيءَ غذا ۾ هفتي دوران هڪ ٻه دفعو گجر، سنگتڙو، ٽماٽو ۽ مکڻ ضرور کائڻ کپي. ڀاڄين کي جيڪڏهن گيهه ۾ ڀُڃي ڪڍي کائجي يا وري سُڪائي، استعمال ڪجي ته وٽامن ختم ٿي وڃن ٿا.
[b]وٽامن بي (Vitamin B)
[/b]هن وٽامن جا ڪيترائي قسم آهن، جن مان هيٺيان تمام اهم آهن:
(1) وٽامن بي -1 (B1) هن کي ٿائمن (Thiamine) به سڏجي ٿو.
(2) وٽامن بي _ 2 (B2)
1. خالص ڪڻڪ جو ٻاٽ، جيرا، بوهي مڱ وغيره.
2. خالص کير، سنگترا، گوگڙو، چقندر، موري، پالڪ وغيره.
3. خرفه (قُلفه)، لَوڻڪ، پالڪ، سرنهن جو ساڳ، سلاد، بِيضي جي زردي.
4. وٽامن B1 جي ڪميءَ جو نتيجو:
جيڪڏهن هيءَ وٽامن ڪنهن ماڻهوءَ ۾ گهٽجي وڃي يا موجود نه رهي ته اهڙي ماڻهوءَ کي مرض بيري بيري (Beri Beri) ٿي سگهي ٿو. بک نه لڳندي، قبض ۽ آنڊي جون ٻيون شڪايتون به پيدا ٿي سگهن ٿيون. وزن گهٽڻ لڳندو آهي. آهستي آهستي اندر ئي اندر عضوا ڪمزور ٿيڻ لڳندا آهن، دل جي حرڪت سست ٿي ويندي آهي. دل جي ڪمزوري ڪري هٿ ۽ پير سڄي پوندا آهن. دم جي مريض وانگر ماڻهو سهڪڻ شروع ڪندو آهي. کاڌل غذا مان حاصل ڪيل کنڊ ۽ نشاستو، جسم جي نشونما ۾ حصو نه وٺي سگهندو آهي. بدن جي عضون ۾ ضعيفائي ۽ ڪمزوري پيدا ٿي پوندي آهي. بدن ۾ چڪنائي به چڱي نموني جذب نه ٿي سگهندي آهي. ٿائمن جي ڪميءَ ڪري نوجوانن ۾ وقت کان اڳ ٻڍاپو اچي ويندو آهي.
جيڪي ٻار ٽن چئن سالن جي عمر تائين به ڳالهائڻ شروع نه ڪري سگهن، تن ۾ هن وٽامن جي ڪمي شديد هوندي آهي. جيڪڏهن دوائن ۽ غذائن وسيلي هن ڪميءَ کي دور ڪيو وڃي ته ٻار جلدي ڳالهائڻ شروع ڪري سگهي ٿو.
[b]وٽامِن بي - 2 (B2) يا فلار ون
[/b]وٽامن بي حسبِ ذيل غذائن ۾ ان ترتيب سان موجود آهي جو ترتيبوار پهرين غذائن ۾ وڌيڪ ۽ پوءِ وارن ۾ آهستي آهستي مقدار گهٽجيو وڃي ٿو.
1. جيرا، کير، ڀاڄيون، ڪريم نڪتل کير.
2. آلو بخارا، بيدي جي زردي، رڍ ۽ ٻڪريءَ جو گوشت، پنير ۽ کلن سميت پٽاٽا.
[b]فلارون جي گهٽتائيءَ جا نتيجا
[/b]هن وٽامن جي ڪميءَ جي باعث چپ ڦاٽي پون ٿا، هاضمو خراب ٿي وڃي ٿو. سوچ جي صلاحيت ڪمزور ٿي وڃي ٿي. جسم بيمارين جو مقابلو ڪرڻ جي صلاحيت وڃائي ڇڏي ٿو. مٿي جا وار ڪرڻ شروع ڪن ٿا. خارش جي شڪايت پيدا ٿي پوي ٿي. وٽامن بي گهڻي قدر ڪڻڪ، مڪئي، چانور ۽ دالين ۾ ملي ٿي، هنن جي کلن ۾ خاص طور تي ڪافي مقدار ۾ موجود هجي ٿي. افسوس جو عورتون اڻ ڄاڻائي ۽ لاعلمي جي ڪري ڪڻڪ منجهان ڇاڻ ڪڍي اُڇلائي ڇڏينديون آهن. فقط زبان جي لذت لاءِ وٽامن بي کان جسم کي محروم ڪيو وڃي ٿو. (ڪيتري نه ناداني چئبي)
ڏهي، پنير، بادام، پسته ۽ ناريل ۾ ڪافي مقدار ۾ وٽامن بي هوندو آهي.
[b]وٽامن بيءَ جا فائدا
[/b]هيءَ وٽامن نشاستو ۽ چرٻي هضم ڪرڻ ۾ مدد ڏئي ٿي. چمڙيءَ کي صحتمند بڻائي ٿي. قبض ۽ چڙچڙائپ ختم ڪري ٿي. تندرستي برقرار رکي ٿي ۽ عضون کي مضبوط رکي ٿي. هن وٽامن جي ڪميءَ جي باعث اعصابي ۽ جسماني ڪمزوري پيدا ٿي پوي ٿي. چمڙي خراب ٿي پوي ٿي اعصاب ۽ عضوا سست ٿي ڪمزوري پيدا ڪري وجهن ٿا.
[b]دنيا ۾ سڀ کان پيچيده ۽ نازڪ مشينري
[/b]انسانن لکن روپين جون وڏيون وڏيون مشينون ٺاهيون آهن، جن کي ڏسي انسان جي عقل کي تعجب رسي ٿو، پر انهن سڀني مشينن کان وڌيڪ پيچيده ۽ نازڪ و قيمتي مشينري خود انسان جي اندر جسم ۾ موجود آهي. اڄ تائين ڪوبه انجنيئر انساني مشين ٺاهڻ ۾ ڪامياب نه ٿي سگهيو آهي. انساني مشينري دنيا جي تمام مشينرين کان وڌيڪ نازڪ ۽ پيچيده آهي. سڀ کان مشڪل ۽ عجيب ڳالهه هيءَ آهي ته انسان پنهنجن ٺاهيل مشينن لاءِ ته ماهر ۽ انجنيئر رکيا آهن. پر انسان جي مشينري جي ڏسڻ واسڻ لاءِ ڪوبه تيار ڪونهي. انسان پنهنجي مشينري کان بي خبر رهي ٿو ۽ هر ممڪن طريقي سان ان کي خراب ڪرڻ ۾ ڪابه ڪسر نٿو ڇڏي. هن کي خبر ناهي ته هن مشينري اندر ڪيترا نازڪ پرزا ڪم ڪري رهيا آهن ۽ ٿوري بد پرهيزي ۽ لاپرواهيءَ هن جي جسم جي اندروني مشينري جو ڪم به هڪ پرزو بگاڙي سگهي ٿو ۽ سڄي مشين کي بيڪار بڻائي سگهي ٿو. انسان جي ٿوري لاپرواهي ۽ غلطيءَ جي ڪري هيءَ مشين هميشه لاءِ بند ٿي سگهي ٿي. ان ڪري انسان جو فرض آهي ته هو تندرست ۽ توانو رهي ۽ هن نازڪ جسماني مشين جي چڱيءَ طرح حفاظت ڪري.
عام ماڻهوءَ جي ذهن ۾ اها ڳالهه ويٺل آهي ته بدپرهيزي ڀلي ڪجي ۽ هر جائز و ناجائز شيءِ کائجي ۽ پوءِ ان جي نتيجي ۾ ڀلي بيمار ئي ٿي وڃجي. جڏهن مشين خراب ٿي پوندي ته پوءِ حڪيم، ڊاڪٽر ۽ ويدن کان ٿورا پئسا ڏئي دوائون وٺبيون ۽ ٺيڪ ٿي وڃبو. اِهو طريقو بلڪل غلط آهي.
ياد رکو ته ته توهان دوائون، گوريون ۽ انجيڪشن استعمال ڪرڻ کان پوءِ تندرست و توانا نٿا رهي سگهو. ها! عارضي طور تي انهن دوائن جي استعمال سان مرض وقتي طور تي دٻجي سگهي ٿو پر بار بار بدپرهيزي ڪرڻ ۽ دوائن جي استعمال سان توهان پنهنجي اندروني مشينري کي تباهه و برباد ڪري ڇڏيندا. ياد رکو ته علاج ڪندڙ اوهان کي ڪڏهن به تندرست و توانو نٿو بڻائي سگهي. توهان پاڻ هن پيچيده مشينريءَ جي حفاظت ڪري سگهو ٿا ۽ صحت جي اصولن تي عمل پيرا ٿي تندرست زندگي ۽ ڊگهي عمر حاصل ڪري سگهو ٿا.
[b]بيماريون وات مان داخل ٿينديون آهن
[/b]انسان جي جسم جون گهڻي قدر بيماريون وات ذريعي داخل ٿين ٿيون. اِها حقيقت آهي ته انسان ڏينهن رات پنهنجي اندروني مشينري جي پرواهه نه ڪندي، هر شيءِ زبان جي لذت خاطر کائيندو رهي ٿو ۽ ان ڳالهه جي پرواهه بلڪل نٿو ڪري ته اهڙيون لذيذ شيون گهڻي مقدار ۾ کائڻ سان ڀلي اندروني مشين بيڪار ٿي وڃي. جيڪڏهن هر انسان پنهنجي جسم کي تندرست و توانو رکڻ لاءِ صحيح طريقي سان کاڌو کائي ته ڪافي مرضن کان بچي سگهي ٿو ۽ سوَ سالن جي زندگي ماڻي سگهي ٿو.
ميوا توهان کي تندرست ۽ طويل العمر بڻائي سگهن ٿا. اڄڪلهه وڏا وڏا ڊاڪٽر، عالم، سائنسدان، گهڻن ئي سالن جي محنت ۽ جستجو کان پوءِ ان نتيجي تي پهتا آهن ته انسان ميوا ۽ ڀاڄيون صحيح طريقي سان استعمال ڪري، پنهنجي عمر کي وڌائي سگهي ٿو ۽ سڀني مرضن کان ڇوٽڪارو حاصل ڪري سگهي ٿو. ڪابه بيماري اهڙي نه آهي جيڪا ميون ۽ ڀاڄين جي استعمال سان ختم نه ٿي سگهندي هجي. آمريڪا ۽ ٻين ملڪن ۾ اهڙا ماهر ڊاڪٽر موجود آهن، جيڪي پنهنجي مريضن جو علاج ميون، ڀاڄين، کير ۽ ٻين قدرتي طريقن سان ڪن ٿا. انهن جي دعويٰ آهي ته مختلف مرض دوائن جي استعمال سان جسم جي اندر دٻجي وڃن ٿا ۽ وري موقعي ملڻ تي ٻيهر ڪنهن ٻي صورت ۾ ظاهر ٿي پون ٿا. پر ميون جي علاج سان انسان جو جسم صاف ٿي وڃي ٿو، عمر کي وڌائڻ ۽ بيمارين کان بچڻ لاءِ ميون جي خوراڪ سڀ کان بهترين شمار ڪئي وڃي ٿي.
دماغي ڪم ڪرڻ وارن لاءِ ته ميوا اڃان به وڌيڪ بهترين خوراڪ آهي. ميون جي بجاءِ جيڪڏهن ان جو رس استعمال ڪيو وڃي ته اڃان به وڌيڪ فائديمند آهي. ميون جي رس ۾ آهي سڀ جزا موجود هوندا آهن، جيڪي انساني جسم لاءِ ضروري آهن. ڀاڄيون ۽ ميوا انسان جي جسم مان فاسد مادو خارج ڪن ٿا. ميون جي استعمال سان سڀ ضروري وٽامن جسم ۾ اچي وڃن ٿا. جيڪي بيماريءَ کي ختم ڪري، صحت ۽ تندرستي کي قائم رکڻ ۾ مدد ڪن ٿا. انسان جي سڀني اندروني عضون کي هلائڻ لاءِ جسم کي ڏينهن رات ڪم ڪرڻو پوي ٿو. دل ته پيدائش کان مرڻ تائين مسلسل ڪم ڪندي رهي ٿي. دل کي زندگيءَ ۾ هڪ منٽ به آرام ڪرڻ جو موقعو نٿو ملي. اهڙيءَ ريت انسان دير هضم ۽ زياده خوراڪ کائي ڪري پنهنجي معدي کي وڌيڪ ڪم ڪرڻ تي مجبور ڪري ٿو. هر وقت گوشت، ماني ۽ ٻيون شيون کائيندو رهي ٿو. اهڙيءَ طرح انسان جو معدو، آنڊا ۽ جگر وڌيڪ سخت محنت ڪن ٿا. زياده ڪم ڪرڻ ڪري اندروني عضوا ٿڪجي پون ٿا ۽ ڪمزور ٿي وڃن ٿا ۽ پنهنجو ڪم صحيح نموني ڪري نٿا سگهن، جنهن ڪري مختلف بيماريون پيدا ٿي پون ٿيون ۽ مختلف عضون جي ڪمزور ٿي وڃڻ ڪري انساني موت واقع ٿي پوي ٿو. ان جي برخلاف جيڪڏهن ميوا ۽ ڀاڄيون وڌيڪ استعمال ڪجن ۽ انهن جو رس (Juice) پئجي ته هوند مَعدو، آنڊا ۽ ٻيا عُضوا گهٽ ڪم ڪرڻ ڪري تازا توانا رهندا ۽ ڪافي عرصي تائين ڪم ڪرڻ جي صلاحيت منجهن موجود رهندي. ٻڍاپي ۾ اڪثر ماڻهن جي صحتمند هجڻ جو اهو هڪ خاص سبب آهي ته هو ميون جي رس (Juice) گهڻي کان گهڻو استعمال ڪندا رهيا آهن. دير هضم شين جو استعمال گهٽ ڪيو اٿن.
* *