احتياطِ لباس
هر ماڻهو کي گهرجي ته ڪپڙا صرف ڏيکاءُ ۽ ظاهري شوبازي لاءِ نه پر خاص طور تي پنهنجي حفظانِ صحت جي اصولن پٽاندر اِستعمال ڪرڻ گهرجن. گرمين جي موسم ۾ پنهنجي علائقائي موسم جي مطابق ٿڌا، نرم ۽ هلڪا ململ جا ڪپڙا زيب تن ڪجن ۽ ساڳيءَ ريت وري سياري جي موسم ۾ وري گرم، ٿلها، اوني، سوٽي ۽ ريشمي ڪپڙن جو اِستعمال مناسب رهندو آهي. لباس جسم کي ڍڪڻ، موسم جي شدت کي برداشت ڪرڻ، شخصيت کي نِکارڻ ۽ سنوارڻ ۽ سوسائٽي ۾ اِنسان جي عزت ۽ وقار ۽ سماجي حيثيت کي اُجاگر ڪرڻ ۾ معاون ۽ مددگار ٿي ڪري نهايت ئي اهم ڪِردار ادا ڪري ٿو. ۽ اِن سان گڏوگڏ جيڪڏهن صحت و صفائي جي اُصولن کي به مدِ نظر رکيو وڃي ته ”لباس“ جي افاديت اڃان به وڌي وڃي ٿي.
مثال طور سڀ کان پهرين اِهو خيال رکڻ کپي ته لباس هميشه آرام ده ڪپڙي جو هئڻ گهرجي. جيئن ته خارش ۽ الرجي جو انديشو نه رهي ۽، جسم تائين هوا جو گذر ٿيندو رهي. اهڙي فيبرڪ جو اِستعمال ڪرڻ جنهن سان جسم منجهان نڪرندڙ، پگهر ۽ چڪنائي هوا جي رستي خارج ٿيندا رهن ٿا ۽ ڪنهن به اجائي قسم جي خارش کان اِنسان بچي پوي ٿو. ٻيون نمبر خاص احتياط آهي ته ماڻهو کي هروڀرو تمام گهڻا چُست ۽ سوڙها ڪپڙا بلڪل به نه پائڻ گهرجن. لباس تمام ننڍو ۽ سوڙهو ۽ نه وري ڊگهو ۽ ويڪرو هجي جو هروڀرو ڪٿي اٽڪنڊو وتي. موٽر سائيڪل جي ڦِيٿي ۾ ڦاسي پوي يا وري سائلينسر ۾ وڃي اٽڪي ۽ ٽنگ مڙي پوي. اِهڙي طرح قميص نه تمام گهڻي ننڍي هجي ۽ نه ئي وري ڊگهي هجي. بس درمياني هُجڻ گهرجي.
* * *