تاريخ، فلسفو ۽ سياست

مها ٻوڏ 2010 (جيڪي سنڌ سان ٿيو)

ڪتاب ” مها ٻوڏ 2010 (جيڪي سنڌ سان ٿيو) “ اوهان اڳيان حاضر آهي. هن ڪتاب جو ليکڪ عزيز رانجهاڻي آهي. 07 آگسٽ 2010 تي سنڌوءَ جي ساڄي ڪپ تي ٽوڙيءَ واري هنڌ تان سنڌوءَ جي بچاءُ بند کي گهارو ڇا لڳو، ڄڻ سنڌ ۾ قيامت اچي وئي. شير درياهه سنڌو مستيءَ ۾ اچي سنڌ جي ميدانن شهرن ۽ ڳوٺن ۾ ڪاهجي پيو ۽ ٻوڙان ٻوڙ ڪري ڇڏي ۽ ڏسندي ئي ڏسندي بلوچستان جي حدن کان وٺي سنڌي سمونڊ تائين هڪ ٻيو سمونڊ ڪري ڇڏيو. جتي 10 کان وٺي 16 فوٽن تائين ڪيترائي ڏينهن اڌ سنڌ پاڻيءَ هيٺ رهي ۽ اڌ سنڌ جي آبادي سر ۽ مال متاع بچائڻ لاءِ سرگردان رهي ۽ پنهنجي ئي ڌرتيءَ تي صدين کان آباد هي ڌرتي ڌڻي بي گهر ٿي ڪسمپرسيءَ جي حالت ۾ ڪئمپن جي حوالي ٿيا. سنڌوءَ جو پاڻي سندن پويان ائين پئجي ويو جيئن ڪو حمله آور لشڪر اوچتو ڪنهن علائقي ۾ ڪاهجي پوي ۽ ماڻهن ۾ ڀاڄ پئجي وڃي ۽ هو ساهه بچائڻ لاءِ برمنهن ڪندا هجن. ڪٿي جيڪب آباد، ڪشمور، ٺل، شهدادڪوٽ، ڳڙهي خيرو ۽ ڪٿي ڪراچي، سانگهڙ، ٽنڊو باگو، نئون ڪوٽ ۽ حيدرآباد، ساهه بچائڻ لاءِ هي ڌرتي ڌڻي، سنڌ جي هڪ ڪنڊ کي ڇڏي ٻئي ڪنڊ تي وڃي ڪئمپن ۾ پهتا ۽ دربدر ٿي مصيبتن ۽ عذاب ۾ اچي ويا.
Title Cover of book مها ٻوڏ 2010 (جيڪي سنڌ سان ٿيو)

ٺٽي کان پوءِ دادو!...انجنيئر ظفر علي شاهه

اسان جو سنڌي ماڻهو هميشه خدا کان مينهن جون دعائون گهرندو رهيو آهي ته شال ! مالڪ رحمت جون ڪڻيون وسائي، سنڌ سڪار ڪري، پر اڄ جي حڪومت انهيءَ رحمت کي به عوام ۽ ملڪ لاءِ آفت برپا ڪري ڇڏي. اڄ سنڌ ڄڻ طوفاني ٻوڏ کي منهن ڏئي رهي آهي. پر انهيءَ ٻوڏ کي وڌيڪ شديد ۽ خطرناڪ ڪرڻ ۾ اسان جي حڪومتي ڍانچي جو وڏو حصو شامل آهي. ڇا اسان جي حڪومت ڪنهن جي آڏو به جوابده نه آهي، ڪو به ادارو عدالتي جاچ کان بالاتر آهي؟ جهڙي طرح اسان ڄاڻون ٿا ته 1990ع کان وٺي ارضياتي سائنسدان ۽ ماحولياتي سائنسدان دنيا جي حڪومتن کي خبردار ڪندا رهيا آهن ته جيڪڏهن صنعتي ترقي کي انڌا ڌنڌ وڌايو ويو ته Ozone ليئر تباهه ٿي ويندو ۽ دنيا ۾ گرمي پد جو واڌارو انسان جي حيات کي ناممڪن بنائي ڇڏيندو، سڄي دنيا اندر حڪومتن جو ڪاروهنوار انتهائي سائنسي اصولن تي هوندو آهي. پر افسوس سان چوڻو پوي ٿو ته اسان وٽ حڪومتون فقط جڳاڙن ۽ ڌڪن تي هلايون وڃن ٿيون. اسان جي حڪومتن وٽ نااهل مشينريءَ جي فوج هجي ٿي ۽ نالائق ڪامورن کي چونڊي چونڊي ڀرتي ڪيو وڃي ٿو. انهيءَ جو نتيجو اهو ٿو نڪري ته اسان وٽ واٽر مئنيجمينٽ جو ڪو به نالو نشان ئي ڪو نه آهي. هن ٻوڏ ۾ اقوام متحده جي انگن اکرن مطابق 2 ڪروڙ انساني جانيون متاثر ٿيون آهن. اهي سماجي، معاشي، نفسياتي طبعي ۽ هر لحاظ کان آفت جو شڪار ٿيون آهن. ڇا هن حڪومت وٽ انهن 2 ڪروڙ انسانن لاءِ ڪا به همدردي نه هئي؟
جڏهن قوم ٻوڏ ۾ زندگي ۽ موت جي جنگ وڙهي رهي هئي ته اسان جا ڪجهه وزير عام معمول واري زندگي گذاري رهيا هئا. اسان جا ڪامورا پنهنجي شغلن ۾ مصروف هئا. جڏهن ته خيبرپختونخواهه ۾ تيز برساتن مان اسان جي واپڊا جي ڪامورن کي سنجيده هئڻ کپي ها. ڇو ته پنجاب ۽ واپڊا ان وقت پنهنجا ڊيم ڀرائي رهيا هئا. جڏهن ته سنڌ شديد پاڻي جي کوٽ کي منهن ڏئي رهي هئي. نتيجو اهو نڪتو ته جڏهن گليشيئرن جي ڳرڻ ڪري پاڻي ۾ واڌ آئي ته ڊيمن مان پاڻي جلد نيڪال نه ٿي سگهيو ۽ سنڌ ڏانهن پاڻي 11 لک ڪيوسڪ جي صورت م موڪليو ويو، جنهن سنڌ جي معيشت کان وٺي نفسيات تائين ولوڙ پيدا ڪري ڇڏي. اڄ سنڌ جي اڌ آبادي دربدري جو شڪار آهي. انهيءَ سڄي سانحي جو زميوار آخر ڪير آهي؟ ٽوڙي جي بند کي جڏهن کنڊ هنيو ويو ته اهو 50 فوٽ هو، جيڪو 3000 فوٽ تائين پهتو ۽ 80 هزار ڪيوسڪ 24 ڪلاڪن اندر ڇوڙ ڪري رهيو آهي. توڙي بند کان نڪرندڙ پاڻي آخرڪار ته منڇر ۾ پهچڻو آهي. پر انهيءَ جي باوجود ايريگيشن جا ڪامورا منڇر ڍنڍ کي خالي نه ڪرائي سگهيا. جڏهن ته منڇر جي Dead level 4 فوٽ باقي بچي آهي. هاڻي جيڪو ٽوڙي بند وارو پاڻي حمل ڍنڍ کان ٿيندو منڇر اچڻ وارو آهي ته پوءِ اسان کي ٻڌايو وڃي ته آخر منڇر انهيءَ پاڻي کي ڪيئن جهل ڏيندي. انهيءَ جو مقصد ته باقي بچيل انسانن کي به ٻوڙيو ويندو. هونءَ ئي اهي امڪان هئا ته ان صورتحال ۾ دادو، جوهي، خيرپور ناٿن شاهه، سيوهڻ، ڀان سيد آباد ٻڏندا. انهن مان ڪالهه خيرپور ناٿن شاهه ته پاڻيءَ هيٺ اچي ويو. ڪو معجزو ٿي سگهي ٿو ته منڇر جو پاڻي درياءَ منجهه ڇوڙ ڪري. ٻي صورت ۾ ٽوڙي بند وارو پاڻي اٿل کائي جڏهن واپس ورندو ته اهو جوهي، دادو، ڀان، سيوهڻ کي ٻوڙي ڇڏيندو. انتظاميه جو اهو حال آهي ته ايم اين وي ڊرين کي گهارا لڳڻ کان پوءِ به جوهي شهر جي رنگ بند کي وڌيڪ مضبوط نه ڪيو ويو، سڄو دارومدار ڇنڊڻ واهه جي ڪپرن تي رکيو ويو. دادو شهر ۽ ڇنڊڻ واهه جي وچ ۾ ڪو به رنگ بند نه ڏياريو ويو آهي. ڇنڊڻ واهه جي ڪپرن تي اعتبار ڪرڻ هڪ وڏي بيوقوفي هوندي. جيڪڏهن ڇنڊڻ واهه جي ڪپرن کي ڪو به گهارو لڳي ٿو، اهو دادو شهر کي نقصان پهچائيندو، ضرورت ان ڳالهه جي هئي ته ڇنڊڻ واهه جي ڪپرن تي چوڪسي ڪئي وڃي ها ۽ ان جي هائيٽ وڌائي وڃي، سيوهڻ“ ڀان سيد آباد، دادو شهرن کي رنگ بند ڏياريا وڃن ها. اڄ عوام مطالبو ڪري ٿو ته:
(1) ٽوڙي بند ڪٽ هو يا گهارو هو؟ انهيءَ جي اعليٰ عدالتي جوڊيشل انڪوائري ڪرائي وڃي (2) 7 آگسٽ تي جڏهن ٽوڙي بند کي گهارو لڳو ته منڇر جي ساڳي سطح رهي. جڏهن ته اهو پاڻي منڇر ۾ ڇوڙ ڪرڻ وارو هو، انهيءَ لاپرواهيءَ جي به جوڊيشل انڪوائري ڪرائي وڃي. (3) آر بي او ڊي، جيڪا سنڌ دشمن رٿا آهي. انهيءَ لاءِ به هڪ جوڊيشل انڪوائري ڪرائي وڃي، ڇو ته آر بي او ڊي سنڌ ۾ تباهي جو سبب بڻي آهي.

ٻوڏ ستايلن جي بحاليءَ جي لاءِ ڪجهه گذارشون
اسان جا ماروئڙا جيڪي پنهنجو الهه تلهه ڇڏي الله جي آسري تي نڪتا آهن (1) مهرباني ڪري انهن جي تذليل نه ڪئي وڃي (2) هو ڪنهن گاڏي مان زوري ڪجهه کڻن ٿا ته انهن کي ماريو ڪٽيو نه وڃي ۽ انهن کي کڻڻ ڏنو وڃي (3) ٻوڏ آيل علائقن ۾ زرعي قرض ڪهڙي به بئنڪن جا هجن، اهي وياج ۽ اصل سان معاف ڪيا وڃن (4) هائوس بلڊنگ جا ڏنل قرض به معاف ڪيا وڃن (5) ٻوڏ ستايل جيڪي ڪراچي حيدرآباد آيا آهن. انهن کي وفاقي ۽ صوبائي حڪومتن ۾ انهن جي اهليت مطابق نوڪريون ڏنيون وڃن (6) تڪڙي رجسٽريشن ڪئي وڃي. رجسٽريشن لءِ ووٽر لسٽون ڪم آڻي سگهجن ٿيون (7) ٻوڏ ستايلن کي ڪراچي ۽ حيدرآباد ۾ پلاٽ ڏنا وڃن (8) تيار کاڌي کان سٺو آهي ته ٻوڏ ستايلن کي ڪيمپن ۾ راشن ڪارڊ ڏنا وڃن ۽ ڪيمپن ٻاهران يوٽيليٽي اسٽور جون موبائيل وينون بيهاريون وڃن ته جيئن هو پنهنجو تازو کاڌو ٺاهي سگهن (9) بينظير سپورٽ پروگرام مان ٻوڏ ستايلن جي مالي مدد ڪئي وڃي. (10) جن ماڻهن جا ٻوڏ ۾ گهر تباهه ٿي ويا آهن. انهن جي سروي ڪرائي انهن کي اوتري رقم مهيا ڪئي وڃي (11) فصلن جي سروي ڪرائي فصلن جو جائز معاوضو ڏنو وڃي (12) مال مويشي جي مرڻ جو به معاوضو ڏنو وڃي (13) اڳتي جي لاءِ تعلقي ليول تي Disaster management unit کوليا وڃن.